Cmentarz znajduje się w lesie na zboczu góry Kornuta. Zbudowany jest na planie zbliżonym do krzyża greckiego i ogrodzony na dwóch odcinkach od strony zachodniej kamiennymi słupami połączonymi parami metalowych rur, a z pozostałych stron – pełnym murem kamiennym. Wejście znajdujące się od strony zachodniej zamyka drewniana furtka. Główny element cmentarza stanowi wysoki, drewniany krzyż łaciński, nakryty półkolistym, blaszanym zadaszeniem. Mogiły są ułożone symetrycznie względem alei głównej. Na cmentarzu występują nagrobki w formie:

– krzyży żeliwnych z datą „1915”,
– krzyży żeliwnych z tarczą na skrzyżowaniu ramion,
– niskich betonowych stel z prostokątną emaliowaną tabliczką.

Krzyże nagrobne osadzone są na betonowych cokołach z owalnymi emaliowanymi tabliczkami, zawierającymi informacje o pochowanych.
 
W 22 grobach zbiorowych i 5 pojedynczych pochowano 111 żołnierzy z armii austro-węgierskiej, 15 z rosyjskiej oraz jedną osobę o nieustalonej przynależności armijnej. Cmentarz był remontowany w latach 2003-2004. Obecne rozmieszczenie nagrobków różni się od pierwotnego.

• Archiwum Narodowe w Krakowie, zespół Wojskowy Urząd Opieki nad Grobami Wojennymi Okręgu Korpusu nr V w Krakowie, sygn. GW 40 s. 843-878 (plany, wykazy pochowanych).
• R. Broch, H. Hauptmann, Zachodniogalicyjskie groby bohaterów z lat wojny światowej 1914 – 1915, przeł. H. Sznytka, Tarnów 1996, s. 142.
• J. Drogomir, Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918), T. 1, Tarnów 1999, s. 378-380.
• O. Duda, Cmentarze I wojny światowej w Galicji Zachodniej, Warszawa 1995, s. 150.
• R. Frodyma, Cmentarze wojskowe z okresu I wojny światowej w rejonie Beskidu Niskiego i Pogórza, Warszawa 1985, s. 78.