W 1940 r. skierowany do pracy w tartaku w Kłaju, a następnie wysłany do tartaku w Wygodzie w dawnym woj. stanisławowskim, skąd w 1944 r. uciekł w rodzinne strony. Na przełomie 1944 i 1945 r. nawiązał kontakt z placówką NSZ w Kłaju. Po przejściu frontu wstąpił do MO, utrzymując kontakt z konspiracją i przekazując informacje o nastrojach w milicji i akcjach przeciw partyzantom. W październiku 1946 r. zdezerterował z milicji i trafił do oddziału NSZ kpt. Jana Dubaniowskiego „Salwy". Brał udział w wykonywaniu wyroków na członkach PPR oraz innych akcjach oddziału. W marciu 1947 skorzystał z amnestii i ujawnił się w PUBP w Bochni. Latem powrócił do konspiracji, wchodząc w skład oddziału „Salwy" a później grupy Eugeniusza Gałata. Został aresztowany w nocy z 6 na 7 grudnia 1947 r. Wojskowy Sąd Rejonowy 4 marca 1948 r. skazał go na karę śmierci. Wyrok został wykonany 11 maja 1948 r. na dziedzińcu więzienia przy ul. Montelupich w Krakowie. W październiku 2019 r. szczątki Władysława Migdała zostały odnalezione podczas prac poszukiwawczych IPN na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Uroczysty pochówek w kwaterze żołnierzy podziemia niepodległościowego miał miejsce 30 marca 2022 r.