Mogiła założona jest na planie litery L, ogradzana metalowymi słupkami na betonowej podmurówce, połączonymi przęsłami z siatki stalowej. Na mogile znajduje się pomnik w formie betonowego podestu z trzema kamiennymi słupami, na których osadzone są ażurowe, metalowe krzyże. Pomiędzy dwoma słupami umieszczona jest tablica z napisem: „GRÓB ZBIOROWY/ Ś.✝P./ Ok. 70 ŻOŁNIERZY W.P. i CYWILÓW/ ŻYWCEM SPALONYCH/ PRZEZ NIEMCÓW W BUDYNKU/ SZKOLNYM W SZCZUCINIE/ W DNIU 12 WRZEŚNIA 1939/ ZGINĘLI ZA HONOR I OJCZYZNĘ/ CZEŚĆ ICH PAMIĘCI”.
Przed pomnikiem znajduje się głaz kamienny, o który oparty jest krzyż łaciński z pasyjką.
W 12 września 1939 r. w szkole, w której przetrzymywano jeńców polskich doszło do incydentu, w wyniku którego przez polski podoficer odebrał broń niemieckiemu i zastrzelił go. W odwecie żołnierze niemieccy podpalili budynek granatami zapalającymi i strzelali do próbujących się wydostać ze szkoły. Z pogromu ocalała szczucińska rodzina, dwóch jeńców oraz woźny szkolny. Wśród ofiar znajdowali się żołnierz Wojska Polskiego i cywilni uchodźcy, w tym znani z nazwiska:
• Józef Bębenek, ur. 13 II 1915 w Dąbrowie Szlacheckiej,
• Jan Kościński, kierownik szkoły,
• Ryszard Nostała, zam. Drohobycz,
• Jan Struzik, zam. gm. Świątniki.
Zwłoki pochowała grupa zebranych 25 Żydów, których później rozstrzelano. W styczniu 1940 roku za zgodą władz okupacyjnych, przeprowadzono ekshumację, przenosząc szczątki i zwłoki na cmentarz parafialny i żydowski.
