Obiekt określany w ewidencji zachodniogalicyjskiego Wydziału Grobów Wojennych jako cmentarz wojenny nr 311 tworzą dwie kwatery na cmentarzu komunalnym w Nowym Wiśniczu. Większa kwatera znajduje się w północnej części cmentarza. Założona jest na planie prostokąta z dwoma prostokątnymi aneksami i ogrodzona betonowymi słupami, zakończonymi półkulą i połączonymi żelaznymi rurami. Wejście znajduje się od strony południowej.

Główny element kwatery to kamienna ściana pomnikowa z motywem wieńca laurowego na licu, zakończona dwuspadowo, zwieńczona kamiennym krzyżem łacińskim. Groby są rozmieszczone w półkolu wokół pomnika oraz w zachodnim i wschodnim skrzydle kwatery.

Występują tu nagrobki w formie:

– żeliwnych, ażurowych krzyży lotaryńskich z motywem liścia lipy,
– żeliwnych, ażurowych krzyży łacińskich z krzyżem maltańskim na skrzyżowaniu ramion,
– krzyży łacińskich z żelaznych prętów,
– krzyży lotaryńskich z żelaznych prętów.
Ponadto na jednej z mogił znajduje się mały betonowy krzyż łaciński.

Przy ogrodzeniu północnym znajduje się obramowany, ziemny grób podoficera niemieckiego zmarłego w 1944 r. U wezgłowia stela w formie ściętego pulpitowo prostopadłościanu z inskrypcją. Za stelą umieszczony jest betonowy krzyż łaciński.

W jednym grobie pojedynczym i 17 zbiorowych pochowano 54 żołnierzy z armii austro-węgierskiej oraz 95 z armii rosyjskiej. W obrębie kwatery spoczywa żołnierz, żandarm lub policjant niemiecki, zmarły według inskrypcji 26 marca 1944 r.

• Archiwum Narodowe w Krakowie, Wojskowy Urząd Opieki nad Grobami Wojennymi Okręgu Korpusu V w Krakowie, sygn. GW 35 s. 240-241, 363, 1323-1328.
• R. Broch, H. Hauptmann, Zachodniogalicyjskie groby bohaterów z lat wojny światowej 1914 – 1915, przeł. H. Sznytka, Tarnów 1996, s. 366.
• J. Drogomir, Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918), T. 3, Tarnów 2005, s. 156.
• O. Duda, Cmentarze I wojny światowej w Galicji Zachodniej, Warszawa 1995, s. 338.
• R. Frodyma, Galicyjskie cmentarze wojenne. Przewodnik, T. 3, Pruszków 1998, s. 82.