Cmentarz jest otoczony drewnianym, sztachetowym płotem. Główny element cmentarza stanowi wysoki drewniany krzyż łaciński. Oprócz tego na cmentarzu znajdują się dwa mniejsze krzyże: prawosławny i łaciński.
Przy cmentarzu znajduje się tablica informacyjna z napisem:
„CMENTARZ WOJENNY Z 1914 r. – „KLUCZE”/ Obiekt miał charakter przyszpitalny, lazaret polowy mieścił się w budynkach pobliskiego tartaku. Grzebano tutaj żołnierzy zmarłych z ran odniesionych w boju na nieodległej linii frontu. Spoczywały tu szczątki 99 poległych – 79 Austriaków i 20 Rosjan. W mogiłach pojedynczych złożono 37 Austriaków i 2 Rosjan, a pozostałych żołnierzy pochowano dwóch osobnych grobach masowych (w jednej 42 Austriaków, a w drugiej 18 Rosjan). Określenia przynależności państwowej należy traktować umownie, ponieważ obie armie były wielonarodowe. Według austriackich źródeł cmentarz nosił numer 17, jego wystrój był prosty i skromny z drewnianymi dębowymi krzyżami. W połowie lat 30-tych ub. wieku cmentarz miał zostać przeniesiony do Olkusza. Tak się jednak z niewiadomych przyczyn nie stało i część z poległych żołnierzy nadal tu spoczywa. Niepełna lista pochowanych żołnierzy, którzy byli pochowani na tym cmentarzu: [nazwiska, przydziały i daty śmierci]/ Groby żołnierzy są najlepszym kazaniem o pokoju/ Albert Schweitzer | Jaka tu cisza! – wonie jak na łące;/ Tam za drzewami ginie blas słoneczny - / Patrz, każde drzewo zdaje się modlące/ O spokój wieczny”/ Mieczysław Romanowski/ Uszanuj powagę tego miejsca!”.
Cmentarz pierwotnie był otoczony rowem i ziemnym wałem. W okresie I wojny światowej grzebano tu zmarłych w pobliskim szpitalu polowym. W sumie pochowano 79 żołnierzy z armii austro-węgierskiej i 20 z armii rosyjskiej. W dokumentacji z okresu międzywojennego znajduje się informacja, że szczątki ekshumowano w latach 30-tych. Część zwłok pozostawiono jednak na cmentarzu.
