Na mogile znajduje się nagrobek z szarego granitu z prostokątną stelą u wezgłowia, na której umieszczono: medalion ze zdjęciem, krzyż z metalowym emblematem na skrzyżowaniu ramion, przedstawiającym orzełka wojskowego, oraz tablicę z symbolem „Polski Walczącej” i napisem: „Ś.✝P./ Kpt. Jan Dubaniowski/ ps. „Salwa”/ 1912-1947/ Dowódca Oddziału Partyzanckiego AK/ Zamordowany przez UB w Rudzie Kameralnej/ 27 września 1947 roku/ DLA CIEBIE POLSKO ZA TWOJĄ/ WOLNOŚĆ I DLA TWOJEJ CHWAŁY”.
Przed wojną Jan Karol Dubaniowski był oficerem 10 pułku artylerii ciężkiej Wojska Polskiego. We wrześniu 1939 r. trafił do niemieckiej niewoli. W 1942 r. uciekł z obozu jenieckiego i dotarł do Przemyśla, skąd wraz z rodziną przeniósł się do Krakowa. Działał w strukturach Armii Krajowej. Po wojnie prowadził działalność w zbrojnym podziemiu, dowodząc oddziałem „Żandarmeria”. Zginął 27 września 1947 r. w czasie obławy zorganizowanej przez UB w miejscowości Ruda Kameralna.
