Obiekt określany w ewidencji zachodniogalicyjskiego Wydziału Grobów Wojennych jako cmentarz wojenny nr 311 tworzą dwie kwatery na cmentarzu komunalnym w Nowym Wiśniczu. Większa kwatera znajduje się w północnej części cmentarza. Założona jest na planie prostokąta z dwoma prostokątnymi aneksami i ogrodzona betonowymi słupami, zakończonymi półkulą i połączonymi żelaznymi rurami. Wejście znajduje się od strony południowej.
Główny element kwatery to kamienna ściana pomnikowa z motywem wieńca laurowego na licu, zakończona dwuspadowo, zwieńczona kamiennym krzyżem łacińskim. Groby są rozmieszczone w półkolu wokół pomnika oraz w zachodnim i wschodnim skrzydle kwatery.
Występują tu nagrobki w formie:
– żeliwnych, ażurowych krzyży lotaryńskich z motywem liścia lipy,
– żeliwnych, ażurowych krzyży łacińskich z krzyżem maltańskim na skrzyżowaniu ramion,
– krzyży łacińskich z żelaznych prętów,
– krzyży lotaryńskich z żelaznych prętów.
Ponadto na jednej z mogił znajduje się mały betonowy krzyż łaciński.
Przy ogrodzeniu północnym znajduje się obramowany, ziemny grób podoficera niemieckiego zmarłego w 1944 r. U wezgłowia stela w formie ściętego pulpitowo prostopadłościanu z inskrypcją. Za stelą umieszczony jest betonowy krzyż łaciński.
W jednym grobie pojedynczym i 17 zbiorowych pochowano 54 żołnierzy z armii austro-węgierskiej oraz 95 z armii rosyjskiej. W obrębie kwatery spoczywa żołnierz, żandarm lub policjant niemiecki, zmarły według inskrypcji 26 marca 1944 r.
