Mogiła założona jest na planie kwadratu i otoczona betonowymi słupkami połączonymi żelaznym łańcuchem. Na mogile znajduje się kopiec z kamiennych głazów, zwieńczony żeliwnym krzyżem, stylizowanym na wykonany z sękatych pni. Na zboczu kopca umieszczono dużą tablicę z napisem w kolorze złotym: „1863/ POLEGŁYM/ ZA/ OJCZYZNĘ”. Powyżej tablicy znajduje się na kopcu umieszczony jest herb z okresu powstania styczniowego, przedstawiający Orła, litewską Pogoń oraz Archanioła Michała. Na głazach umieszczone są tabliczki różnej wielkości, metalowe lub kamienne, upamiętniające uczestników powstania poległych lub zmarłych z ran w 1863 r. i jego weteranów zmarłych w późniejszych latach.
Pochowano tu zmarłych z ran powstańców, których przewożono do szpitala miejskiego oraz szpitala powstańczego w majątku książąt Sanguszków w Gumniskach (obecnie cz. Tarnowa). Zmarli byli grzebani w bliskim sąsiedztwie mogiły ofiar rabacji galicyjskiej z 1846 r. Początkowo miejsce pochówku oznaczono kopcem z głazów piaskowcowych z wyrytymi nazwiskami pochowanych. W latach osiemdziesiątych XIX w. z inicjatywy Komitetu Weteranów Powstania Listopadowego i Styczniowego, przy wsparciu finansowym społeczeństwa, podjęto decyzję o nowym urządzeniu mogiły ze względu na jej zły stan techniczny. Obecna forma urządzenia mogiły pochodzi z 1891 r. i została zachowana przy kolejnych pracach renowacyjnych. Z zapisów w księgach cmentarnych, wynika, że w późniejszych latach grzebano tu również weteranów powstania 1863 r.
