W czasie walk o Biecz oddziały rosyjskie założyły prowizoryczny cmentarz, znajdujący się przy szpitalu polowym, zlokalizowanym w klasztorze, który później przejęły austriackie władze wojskowe, zajmujące się grobownictwem wojennym.

Obiekt założony jest na planie wydłużonego, niesymetrycznego wieloboku i otoczony sztachetowym płotem z żelaznych prętów, połączonych betonowymi słupami. Wejście znajduje się od strony południowej. Głównym elementem cmentarza jest drewniany krzyż lotaryński, nakryty zadaszeniem.

Mogiły ułożone są rzędami i otoczone krawężnikiem. U ich wezgłowi znajdują się kute, żelazne krzyże lotaryńskie, osadzone na betonowych postumentach. Na podłużnej kwaterze przy wschodnim ogrodzeniu znajdował się żeliwny krzyż łaciński z okrągłą tarczą na skrzyżowaniu ramion.

Pochowano tu trzech żołnierzy z armii austro-węgierskiej i 42 z armii rosyjskiej.
Na podwórzu pobliskiego Klasztoru OO Franciszkanów znajdują się jeszcze groby dwóch żołnierzy austro-węgierskich i jednego brata klasztornego.

• Archiwum Narodowe w Krakowie, Wojskowy Urząd Opieki nad grobami wojennymi Okręgu Korpusu nr V w Krakowie, sygn. GW 39 s. 81-126 (plany, wykazy pochowanych), GW 61 (zdjęcie).
• R. Broch, H. Hauptmann, Zachodniogalicyjskie groby bohaterów z lat wojny światowej 1914 – 1915, przeł. H. Sznytka, Tarnów 1996, s. 134-136.
• J. Drogomir, Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918), T. 1, Tarnów 1999, s. 516-518.
• O. Duda, Cmentarze I wojny światowej w Galicji Zachodniej, Warszawa 1995, s. 176-177.
• R. Frodyma, Cmentarze wojskowe z okresu I wojny światowej w rejonie Beskidu Niskiego i Pogórza, Warszawa 1985, s. 102-103.